Meşgul olmakla meşgul olmak

İnsan yaşamının en temel sorunlarından biridir belki de “meşgul olmakla meşgul olmak!”

Bu sorunu duydunuz mu hiç? Ben duydum ve o günden beridir aklımı kurcalar durur. Bütün geç kalmaların, bütün aksamaların ve aksaklıkların; bütün pişmanlıkların ve hüzün dolu yarınların temel sebeplerinden biridir meşgul olmaya çalışmakla meşgul olmak.

“Ne kadar istiyorsak o kadar çalışmalıyız” algısının etimolojisini biliyor musunuz? Söyleyeyim: “Neyi istiyorsan, olduğu kadar çalış!” Tabii bu söz, zamanla hırsın ve körlüğün kalıbında tahrife uğramış olmalı ki yanlış bir anlama hizmet etmeye başlamış.

Bir şeyi istemek, o şeyin üstüne üstüne yürümek değildir yahut nefes almadan, göz kırpmadan peşinden koşmak değildir. Bazen bir şey istersin ve tecellisini beklemekte görürsün. Evet, bazen koşmak gerekecek, bazen sadece yürümek gerekecek, bazen oturup dinlenmek gerekecek; ama en mühimi gerekecek bazen: “Sabretmek.”

Bize kaybettiren en temel sebep bazen gözümüzü kırpmadan istemek, bazen önümüzü görmeden koşmaktır. Oysa durup düşünsek bir kere, koysak başımızla beraber aklımızı da dizlerimizin arasına, “Ya Sabır” desek, belki de kaybetmeyi bir köşeye bırakmış kazanmaya başlamış olacağız. Arap toplumların çok sevdiğim bir atasözü vardır: “Bir şeyi ediyorsan talep, orada edeceksin sebat.” Evet, Yâ Sabır…

En büyük güç kontroldedir sevgili dostlar. Her şey gibi yaşadığımız hayatın da kıvamını yakalamak istiyorsak, onu kontrol altında tutacağız. Ne zaman koşmamız gerektiğini, ne zaman yürümemiz gerektiğini, ne zaman sadece sabırla beklememiz gerektiğini bilmeliyiz.

Aksi durumda her şey kontrolden çıkar ve biz gücümüzü kaybeder, sadece meşgul olmakla meşgul oluruz. Kontrolsüz bir meşgale ile ne kaybettik şimdi? En kıymetli şeyi kaybettik evvela: “Zaman!”

Diğerlerini siz düşünün.