Ateizm’in yorganı Deizm

Allah’ın varlığını ispat, gerçekten muhteşem bir meşgale. Özünü, özü öz yapanı ararken bulur insan. O sebeple, her daim sorgu içinde, öz peşindedir insan.

Said Nursi’nin Risale-i Nuriyesinde durmadan Allah’ın varlığına izahat getirmeye çalışması, ömrünün son çeyreğine kadar bu çaba içinde olması her daim beni nasıl etkilemişse, şair Sezai Karakoç’un da Allah’ı inkar edenleri işaret ederek ifade ettiği “İnanmak bir görüştür, inkar ise bir görüş değil bir tenkittir. O halde bize va’z etmek, onlara delil sıralamak düşer” tespiti hatta ispatı da bir o kadar etkilemiştir.

Tam 50 yıl önce basılmış olan “İslam” adlı kitabında ateizm’i kastederek “Allah’ın varlığını ispat etmek için bir takım maddi ve determinist sebepler sıralayacak değilim. O bir modaydı, geçti” ifadelerini kullanması gerçek bir öngörünün neticesidir. Çünkü bugün ateizm anlamını yitirmiş, acizlik ve beceriksizlik neticesinde tıpkı kendisi gibi bir mana boşluğunda ortaya çıkan ve sadece dillerde sürüklenebilen ve yer edinebilen deizme sarılmıştır.

Ateizm, sıcak kaybına uğradığı an yeni bir çaba yeni bir ısıtıcı arayışına girmiştir. “Allah’larının varlığına gölge düşüremedik, Muhammed’lerinin, dinlerinin gerekliliğine gölge düşürelim” manifestosu üzerine çalışmaya başlamışlardır. Ama ortaya çıkan her yeni bulgu her yeni bilim neticesi Kur’anı Kerim’in ayetlerini tasdiklemiş, ateizm ve deizm’in çehresine tokat gibi cevap vermiştir. Elhamdulillah!

Dostlar, ateizm gerçek ve samimi bir Allah sevgisi neticesinde manasını yitirdi. Deizm de samimi ve hakiki bir Hazreti Muhammed (SAV) sevgisi karşısında varlığını ve manasını yitirecektir.