Cahil Bilgi

Yanımda oturuyordu. Duasını sesli harflerle ediyordu. Sanırsam iki dakika kadar Arapça dua okudu ve sonra da “Amin” deyip bitirdi. Merakımdan sordum; “Maşaallah Arapçan iyi üstadım, nerden geliyor Arapça?”

“Yok, Arapça bilmiyorum. Bu duayı ezberletmişlerdi bana, ondan beri bu duayı yapıyorum” dedi.

“Anlamını biliyor musun peki?” dedim, “Yok hocam” dedi.

Birbirimize baktık derince… O bana “Keşke bilseydim” der gibi bakıyordu, ben de ona “Keşke bilseydin” der gibi bakıyordum. “Sen oku, ben anlamını aktarayım” dedim, kabul etti, okuduk…

Bilgi yahut bilgisizlik samimiyeti etkilemez. Samimiyeti, teslimiyet etkiler. Bilsen de bilmesen de teslimiyet, samimiyetin ta kendisidir.

Bu doğru bir teslimiyettir ya da değildir başka bir konu; ancak sarılmak, en candan şekilde sarılmak bir şeye, bir kimseye, samimiyetin kendisidir.

Ne dediğini bilmeden, Allah’a yönelen bir kalbin, bir bedenin düsturu tartışılsa da samimiyeti tartışılmaz. O elini açan adam, o gönlünü açan ruh, lisan-ı haliyle şöyle der belki de: “Allah’ım, ben dua etmekten dahi acizim, acziyetime güç ver. Allah’ım, ben kelam etmekten dahi acizim, kelamıma güç ver. Allah’ım, ben ben olmaktan dahi acizim, bana öz kendimi ver. Beni senden başkasına kul etme, senden başkasına yöneltme.”

Ama bilgi! Bilgi, samimiyetle beraber gücü de getirir. Ne dua ettiğini bilen biri, acziyetini bilir, eksiğini bilir, melikini bilir. Allah’a yönelişin manasını bilir, yönünü bilir.

Ne dua ettiğini bilen biri, beklemesini bilir, duracağı yeri bilir. Ne dua ettiğini bilen biri, istemeye konsantre değildir sadece, aynı zamanda Allah’a, Allah’ın azametine konsantredir. Allah’a hamd ile başlar, Allah’a hamd ile başlamanın gerçekliğini bilir.

Ne dua ettiğini bilen biri, ettiği duayı düşünür. Ettiği duayı içine sindirir, aklına yerleştirir.

Bilmek, Allah’ı bilmek en yüce vasıftır. “AllahRahman’dır” derken biri, Rahman’ın ne olduğu bilirse, korkmaz! Rızıktan korkmaz, beladan korkmaz, fitneden korkmaz, şerden korkmaz, yaşamaktan korkmaz, ahiretten korkmaz!

Ama bilgi, ama samimiyet! Bu ikisini bir arada tutmak epey zor ama bir o kadar da kıymetlidir. Zira cehalete sürüklenmeyen bilgi, samimiyeti getirir.

Kibre dönüşmeyen bilgi, tevazuyu getirir. Hırsa bürünmeyen bilgi, sükuneti getirir. Belaya dönüşmeyen bilgi, selameti getirir. Bu da ancak Allah’ın adına okumakla mümkündür. Allah Teala için öğrenmekle mümkündür. Her şey gibi bilgi de ancak ve ancak Allah yolunda kazanılır, Allah yolunda harcanılır. O vakit ne yapılması gerekiyorsa onu yapmak icab eder.

Nedir o: “Yaratan Rabbinin adıyla oku! O, insanı “alak”dan yarattı. Oku! Senin Rabbin en cömert olandır. O, kalemle yazmayı öğretendir, insana bilmediğini öğretendir. (Alak, 1-5)

Allah en doğrusunu bilendir.