Ermenistan ve Ermeni halkı, Batı’nın kendilerini kullanmasına imkan vermemelidir. Karşılıklı büyük acılar yaşadık. Ama aynı coğrafyada yaşıyoruz. Bu birlikte yaşam, bir tercihten öte zorunluluktur.
Meşhur bir söz vardır ya İbn-i Haldun’un; “Coğrafya kaderdir.” diye…
Son Karabağ Savaşı’nın sonuçları, birlikte yaşamanın koşullarını beraber aramamızın gerekliliğini bir kere daha ortaya çıkardı.
Türkiye-Azerbaycan-İran-Ermenistan-Gürcistan İttifakı bölgenin huzuru için gereklidir.
Ancak Ermenistan hala Batı’nın telkinlerini dinliyor. Bundan dolayı bu ittifaka olumlu sinyal vermiyor. İran da bir çok sebepten dolayı mütereddit davranıyor.
Böyle bir konjonktürde “Türk Devletleri Teşkilatı”nın misyonu daha da önem kazanıyor. İran’ı ve Ermenistan’ı bu ittifakı kurmaya ikna etmeliyiz.
ABD ve Batı’nın İran’a ambargolar uyguladığı ve bir kaşık suda boğmak istediği her dönemde yanında Türkiye’nin dışında kimse yer almamıştır.
30 yıllık Karabağ işgali bölgeye ağır faturalar ödetti. Sınır kapılarımız hep kapalı kaldı. Kars Doğu kapı, Iğdır Alican kapısı gibi…
Kars-Tiflis-Bakü Demiryolu gecikti. Maliyeti olması gerekenden çok daha fazla oldu.
Milyonlarca Azerbaycanlı yurtlarından sürüldüler. Çok büyük acılar yaşadı Karabağ halkı…
Bakü, Iğdır’ımıza çok yakınken karayolundan ulaşım sağlanamadı.
Türkiye’den Bakü’ye ulaşım havayolu ile yapılabildi son 30 yılda…
Zengezur Koridoru’nun açılması ile birlikte Azerbaycan topraklarındaki bölünmüşlük son bulacaktır.
Kars-Iğdır-Nahçıvan tren hattı bu yüzden bugünlere kaldı. Bu faturayı en ağır şekilde Azerbaycan öderken, tüm bölge geri kaldı. Ermenistan da bu inadından dolayı tam bir sefalete sürüklendi.