Çözümsüzlük de çözümdür!

Bazen çözümler en yakınımızda bir yerdedir. Bazen tahminimizden çok daha uzağımızdadır. Bazen çözümler için vazgeçeriz, bazen üstüne üstüne gideriz. Ancak çözümün olmadığı bir andan, bir mekandan söz etmek mümkün değildir hiçbir zaman.

Evet, belki bazı şeyler bizlere çözümsüz gelecektir, belki imkansız gelecektir. İşler içinden çıkılmayacak bir hale dönüşecektir; ancak bizler, bir yerde yahut birinde bir çözümün olduğuna inanacağız. Bu kadar hengâmenin, derdin, meşgalelenin hiç değilse akabinde lehimize bir şeylerin döneceğini bileceğiz, böyle inanıp, bu şekilde sabredeceğiz, bekleyeceğiz.

“Çiftçinin çukura düşen eşeği” hikayesini hepimiz duymuşuzdur: Bir gün, bir çiftçinin eşeği kuyuya düşer. Adam ne yapacağını düşünürken, hayvan saatlerce anırır. En sonunda çiftçi, hayvanın yaşlı olduğunu ve kuyunun da zaten kapanması gerektiğini düşünür ve eşeği çıkartmaya değmeyeceğine karar verir. Bütün komşularını yardıma çağırır. Her biri birer kürek alarak kuyuya toprak atmaya başlarlar. Eşek ne olduğunu fark edince, önce daha beter bağırmaya başlar. Sonra, herkesin şaşkınlığına, sesini keser.Birkaç kürek toprak daha attıktan sonra, çiftçi kuyuya bakar. Gözlerine inanamaz. Eşek, sırtına düşen her kürek toprakla müthiş bir şey yapmakta, toprağı aşağıya silke leyerek yukarı çıkmasına basamak hazırlamaktadır. Bir süre sonra, komşular toprak atmaya devam edince, herkesin şaşkınlığı altında eşek, kuyunun kenarından dışarı bir adım atıp, koşarak uzaklaşır!

Bu anlatımdan şu çıkarımı yapmıştır yazar: “Hayat üzerinize hep toprak atacaktır; her türlü pislik ile. Kuyudan çıkmanın sırrı, bu pisliği silkeleyip bir adım yükselmektir.”

Şimdi bizler kendimizi, başımızın en büyük belası olan “ümitsizlikten” kurtacağız. Silkeleyeceğiz tüm ümitsizlikleri, karamsarlıkları. Belki bizi istemeyecekler, belki görmeyecekler, belki en acısı da bizi sevmeyecekler, ama bizler ayağımızın altına alacağız; tüm sevgisizlikleri, görgüsüzlükleri, hazımsızlıkları, nefretleri, hasetleri, kem gözleri, kirden fikirleri…”

“Bizler, bize atılan taşlardan ekmeğini çıkaran insanlar olacağız!”