Kars’ta siyasetin iki kutbu: ‘Gönüllerdeki Sevda’ ve ‘Pusu Kültürü’

Yerel seçimler yaklaştıkça siyaset arenasının gündemi hız kaybetmeden akıp gidiyor.

Büyük şehirlerde partilerin ittifak arayışları ve görüşmeler de devam ediyor.

Siyasi partiler büyük şehirlerde daha kapsayıcı, bütünleştirici siyaset argümanlarını kullanırken vaatler ve icraatlar orta ölçekli şehirlere göre daha ön plana çıkıyor.

Ancak nüfusu yüz bin ve altında olan şehirlerde ise siyasetin işleyişi çok farklı cereyan ediyor.

Kars gibi farklı kültürel öğeleri bir arada barındıran şehirlerde halk kendi içinde “barışık” yaşıyor.

Biz kelimesinin hakkını bütün akraba, komşu, arkadaş, dost kısacası aynı evin bireyi gibi davrananlar veriyor.

Evde, işyerinde, kahvede, mahallede, köyde, ilçede, şehirde aynı çatı altında rahatça yaşıyor.

Belki örneği çok azdır ama özellikle Kars’taki toplumsal hayat bir başka akıyor.

Düğünlerde ve cenazelerde toplumsal birliktelik duygusu adeta ben buradayım diyor.

Kars’ta yaşamayan bilmez, her düğünde bütün ezgiler çalınır.

Halay da vardır, tek oyun da, Ankara havası da vardır, zeybekte kimse kalkıp bu buraya uygun değil demez, diyemez! Siz hiç tanımadığınız bir düğünde halay çektiniz mi?

Ya da tanımadığınız bir cenaze çadırına uğrayıp dua ettiniz mi? Tanımadığınız kara saplanmış bir aracı çeken halatın ucundan tuttunuz mu? Eğer böyle durumlara denk geldiyseniz ya çok şanslısınızdır ya da Kars’tasınızdır.

Çiçek Abbas Filmi’ndeki o meşhur sahne gibi “herkeşe benden çay” cümlesini duyulur hemen hergün, alabildiğine “etnik fıkralarla” kahkahanın her tonu…

Yerli şöyle dedi, Kürt böyle yaptı, Azeri bunu anlattı, Terekeme zaten ordaydı. Kars’ta doğup büyüyen insanların şehir sınırlarını aştığında en çok zorladığı çelişkidir.

Türkiye’nin her tarafında bu fıkraları anlatamazsın acı ama gerçek. Öteki mahalleler yoktur Kars’ta, cümleye şöyle başlanır bizim Kars, bizim Sarıkamış, bizim Digor, bizim Susuz…

Abartıyor muyum? Hayır! Gönül Filmini izlediniz mi? Karslı yönetmen Soner Caner’in “Gönül Filmi”ni izlemenizi öneririm.

Yine Kars ağzıyla oynayan Ali Seçkiner Alıcı’nın yürekten oynadığı oyunculuğa bakın.

Toplumun farklı güzelliklerini filmin sonunda nasıl sahiplendiğinizi hissedeceksiniz. Dediklerime hak vereceksiniz.

Erkan Kolçak’ın filmde dediği gibi “gönlü temiz” …

Diyeceksiniz ki hiç mi “kötü” düşünen yok, hiç mi haksızlık yapılmıyor tabi ki de var! Bu yazının amacı da bu zaten! Bu şehre kıymayın efendiler demek.

Bizi bizden ayırmayın demek. Siyaset uğruna bu şehri bölmeyin demek. Bu şehre “PUSU” kurmayın demek.

Kahve’de yan yana oturan insanları ayırmayın demek. Her Karslının “Baba Ocağı Kars’ı” küçük hesaplar uğruna harcamayın demek.

Gönülleri kırmayın demek. Meşhur bir yazarın yıllar önce kaleme aldığı “Batıda düello doğuda pusu kültürü vardır.

Biz Doğu ile Batı arasında olduğumuz için düelloya çağırıp pusu kurarız” mantığı Kars’ı kapsamıyor.

Öyle de kalmalıdır.
Eğer bu şehre hizmet etmek istiyorsa siyasetçilerimiz ilk önce toplumun birliğine öncü olmalılar.

Seçimlerin arifesinde yeni bir siyaset dili inşa etmeliler. Söz söylemeden önce biraz düşünmeliler!

Siyaset sahnesinde kullandığınız “ayrıştırıcı” dilin toplumun ruhunda açtığı yarayı düşünmek gerekmez mi?

“Kendi” mahallemizi inşa etmek istersek “karşı” mahallenin de doğacağını düşünmek gerekmez mi? Eğer bu sorulara cevap verebilirsek toplumun mayasındaki birlik ruhu hepimizi kurtarabilir.

Meşhur seçim sloganıdır; “Daha yaşanabilir bir kent” işte bu cümlenin altını “hamaset” ile değil Kars’a yakışan şekilde “umut” ile “sevda” doldurmalıyız.
Ahmet Arif’in dediği gibi

“Dayan kitap ile
Dayan iş ile
Tırnak ile, diş ile
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni…”

Yüreğinde Kars sevdasını taşıyanlara selam olsun…