Elalem ne der?

Önümüzdeki en büyük engel: Elalem ne der? Öyle değil mi sizce de? Elalemin gerek sözsel gerekse görsel tacizleri yüzünden tavizler veriyoruz; bazen yarınlarımızdan, bazen hayallerimizden, bazen sevgilerimizden ama en gerçeklerimizden…

Peki, kim bu elalem?

Elalemdeki el, kan bağının olmadığı değil, ruh bağının olmadığı alemdir. Kimi fikirlerimize eldir, kimi hedeflerimize: kimi duygularımıza eldir, kimi aşklarımıza. Ruhumuza el onlarca ademden, bir alemden bahsediyorum. Bizi dinlemeyenler, bizi anlamayanlar, el üstünde eldir!

Elalem ne getirir?

Elem! Elin getirdiği âlem değildir, elemdir! Başkalarının yönlendirmesi ile hata yapılmaz, yanlış yapılır. O yanlış tümüyle bizim olmadığı için de ondan ders çıkarmamız zorlaşır. Madem doğruyu hata yapa yapa, yanlış yapa yapa buluyormuşuz, o halde o hatalardaki tüm pay bizim olmalı, tıpkı başarılarımızdaki gibi… Milyonlarca hisseye bölünen başarının mutluluk vermediği gibi, hataların da ders vermesi neredeyse imkansızdır!

Ne mi yapmalıyız?

Kararı elden değil eneden almalıyız; yani benden, yani kendimizden! Hayatımızdaki her şeyin sahibi biz olmalıyız. Yanlışların ve doğruların, başarısızlıkların ve başarıların, en önemlisi de kararların ve sonuçların. “Bin bilsen de bir bilene danış” sözünden yola çıkıp bir değil bin kişiye de danışabiliriz ama karar sadece bir kişinin ve o kişi de biziz. Kararlarımız, saltanatımızdır.

Unutmayın, “elin getirdiği alem değil elemdir.”

Selam ve dua ile.