Doğru Eğilim

Behlül Dânâ ile Harun Reşid’in meseleleri hemen hemen hepimiz duymuşuzdur.

Öyle ki hep derler “Allah herkese bir Behlül Dana versin” diye.

Harun Reşid’i sık sık ikaz eden, onun dünya ile aldanmasına sık sık değinen bir uyarıcı gibiydi. Velhasılı kelam, bir meselelerine biz değinelim dedik.
Bir gün Harun Reşid, Behlül Dânâ’yı yanına çağırır ve ondan gidip akşam namazına gelenleri saraya getirmesini ister. Çünkü akşam namazına gelenlere yemek ziyafeti verecekmiş.

Behlül Dânâ da akşam namazından camiye gider ve kendisi ile beraber 10-15 kadar kişi getirir. Sayının az olmasına hayret eden Harun Reşid, “sadece bu kadar kişi mi geldi namaza” diye sorar. Behlül Dânâ ise şu muhteşem cevabı verir: “Yok, gelen çoktu ancak ben cami çıkışında namaz kılan herkese imamın Fatihadan sonra hangi sureyi okuduğunu sordum ve sadece bu kadar kişi bilebildi. E siz de namaza gelenleri getirin dediğiniz için sadece bunları getirdim” der.

İnsanın ibadet ederken dikkat etmesi gereken en önemli unsur huşudur. O an kişi tamamen Allah’a adapte olmalı, yaptığı amelin içinde kendisi tamamen Allah’a bırakmış bulmalıdır. İbadetin çeşitlerine göre bu gereksinim değişir; bazen samimi olmalı, bazen ihlaslı olmalı, bazen tamamen konsantre olmalıdır. Bu bir bakıma kulluğun en ince noktasıdır.

“Sabır ve namazla Allah’tan yardım isteyin. Şüphesiz bunlar, Allah’a huşû ile boyun eğenlerden başkasına ağır gelir.” (Bakara, 45)

Bu ayet anlatılan hikaye ile bir bakıma aynı şeyi ifade eder: Huşu, samimiyet, konsantre, gerçek bir bağlanış.

İbadet ederken Allah’a yakınlaşmalı insan, uzaklaşmamalı. İbadet ederken insan, doğruya eğilim göstermeli, yanlışa gitmemeli. İbadet ederken insan, hakikatin bilincinde olmalı, kayıtsız kalmamalı. İnsana ibadet bilhassa bunun için emredilmiş. Kim bilir, belki de ahiret yurdunda mükafat ibadet edenlere değil ibadetlerini hakkıyla yerine getirenlere verilecektir. İbadetlerden doğru anlamda etkilenenlere verilecektir.

“Akıl Allah’ınsa, Her an Allah’a çalışmalı. Beden Allah’ınsa her an Allah’a yanaşmalı.”